Tüm varlığımız yokluktu.
Yalnızca yoksullukta adalet vardı.
Ve biz onu ustaca paylaşırdık.
Yer minderimiz çok amaçlıydı.
Gündüzleri kanepe,
Geceleri yatağımızdı.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta