Üçü de İnsan Şiiri - Bilal Atış

ÜÇÜ DE İNSAN

Çocukların eteklerinde bir yığın umut
Kır çiçekleri misali dökülmüşler yollara
Bağırtıları bastırıyor evrenin gürültüsünü
Ateşkes anlaşmasını çoktan imzalamışlar.
Doldurmuyor geçim derdi düşüncelerini.

Gençlerin dilinde ulu sevgiler
Parklarda şiirler okunuyor dudaklara
Aşk şarkıları kuş seslerine paralel
Mutlu yuvalar kuruyorlar düşlerden.
Sıcak somun kokusu sinmiş saçlarına

Büyüklerin yüreklerinde bencillik
Köşe başlarını tutmak tüm çabaları
Fırtınalar yaratıyor diş gıcırtıları
Herkes herkese kuyular kazıyor.
Adamcıklardan merdiven kurmuşlar.

Bu üç ayrı yaratığa da insan diyoruz
Umudu bilmeyenler umutlananlar ve her şeyi kendilerinin sananlar
Büyüdükçe işte böyle birbirimizi yiyoruz
Ne olurdu her geçen gün az daha büyüseydi evren
Ya da hiç büyümeseydi insanlar…

Bilal Atış