Uçtu Gitti Şiiri - Mehmet İler

Bir zamanlar sevmiş idim, izi kaldı, özü kaldı.
Çaldı kalbim, vefasızı vallahi ben unutmadım.
Yalan mıydı; sarı saçın benim için niye yoldu?
Güz gelmeden, yaprak gibi, uçtu gitti uçtu gitti.

Söyle bana söyle artık, sevdiğini söyle bana.
Kurda kuşa sorar idim, adını hep yana yana.
Benzetirdim yürüyüşün, endamını, hep ceylana.
Gönül kuşum kafesinden, uçtu gitti, uçtu gitti.

Söz vermiştin amma, yalan imiş o sözlerin.
Sevdim dedin inanmıştım, başkasındaymış gözün.
Bitmiyor ki kederim, çekerim çile hüzün.
Beni benden alaraktan, uçtu gitti uçtu gitti.

Nedir bendeki elem, bilemem ki, bilemem ki?
Dile desen seni artık, tövbe olsun dilemem ki.
Nispet olsun diye yaptın, intikamın acı sanki.
Kalbim alıp buralardan, uçtu gitti uçtu gitti.

Çocukluğum hep gençliğim, unutma ki seninleydi;
Aşkımızı dağlar taşlar, duymayanlar bile duydu.
Yalan imiş hepsi meğer amacın söyle neydi.
İntikamın alaraktan, uçtu gitti uçtu gitti.

Tövbe ettim adın anmam, dönmem sana bilesin.
Fosilleşsin bu aşkım, sen ellerle gülesin.
Kulağımda küpe kaldı, ağıt dolu o sesin.
Mehmet’ini çalaraktan, uçtu gitti uçtu gitti.