Ücradaki Feryat Şiiri - İbrahim Soysüren

ağlarım her gece
duvarın en sessiz köşesinde
ruhumun en ücra kentinde
bir karanlık bir de teselli eden parmaklıklar
ve ebedi bir de
yalnızlık
kalabalıkta fersah fersah feryatlarım
ne yar ne yaren
duyan yok
var olan bir şey var
yalnızlık
ne ruhumda ne mehtabımda
sönmeyen bir şey var
yalnızlık
bir el deyse yanlışlıkla omzuma
şerefim uğrar bozguna
sebebi
yalnızlık
güneş görse ruhum
karşılığı olsa sevgimin
hakkı verilirse iyiliğimin
çeviririm dümeni "ücra kentine"
sebebi
yalnızlık