Türkiye’nin doğusunda,
Gelişmemiş ücra köşe...
Kısalmamış cahilliğin kolu,
Tarihler 21. yüz yıl dese de.
Adı yok kadının...
Hakkı, hukuku,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Demem o ki;
Kadınımızın hayatından kölelik,
Ücradaki; kent, köy, kasabadan,
Derebeylik, haydutluk kalkınca...
Yurdun her köşesine;
Eğitim, adalet, özgürlük, kanun varınca,
Demokrasinin eşitliği,
Misak-i Milli sınırlarını, sarınca...
Ve de en önemlisi;
Kadının adı konulunca...
Özlemlere kavuşulur;
Bir gün, sabah olunca
Vatanımızda dalgalanan bayrağımızda sadece mehmetçik kanı değil kadının adı var, ayyıldızında cephede savaşan nenelerimizin ak sütü var adı konmasada..
Kadının adının yok etmeye çalışan insanlık utansın..
Kutlarım sizi Haydar Bey
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta