Ücra kôy yoluyum Şiiri - Erol Çolak

Ücra bir köy yoluyum artık kışa tutsak dörtbir yanım kar altında umutlarım güneşi beklemeliyim sevgiliyi bekler gibi, sonra sıyrılmalıyım efkarımdan yaz yağmurlarıyla karışık gözyaşlarımı dökerken yetim çocuklarım gezinmeli çıplak ayaklarıyla üzerimde, tekrar yeşermeli umut utangaç aşıklar töre korkusundan uzak el ele koşturmalı bağrımda, ecelsiz ölmesin diye hamile kadınlar, yollara düşmesin diye kış ortasında kağnı'lar cemre üstüne cemre düşmeli, ağlamasın, ağıtlar yakmasın diye artık göz pınarları kuruyan garip analar.