Üçpınar Şiiri - Güney Dönmez

üçpınarın yokuşunda selam verdim yalnızlığa
gece elimde tüfeğim bağrımda bir derin yara
avcımıyım ben mi avım bilemedim geceleyin
tek bir mermi sıkmadan delik deşik şu yüreğim

her nere baktımsa yarim ben seni görürüm
sonsuzluğun ebetında sever de öyle ölürüm
üçpınara baktım yine bedenim hepten kanlandı
sevdiğime selam verdim ormanlar öyle şahlandı

bir dal dokunsa bana ormanı baştan yakarım
betişimden ayrılalı dünyayı düşman sayarım
betişim kardelenim nice zorlar aştın geldin
sana kucak açtı gönlüm hoş geldin sefa geldin

üçpınarın biri sensin biri sana dökülen ben
gel beraber çağlayalım bizi bekler koca umman