kuyulardan korkuların çekildiği zamanlardı...
daha “hasret” konmamıştı hasretin adı
ve daha kimse bir çılgınlık işlememişti aşk için,
ozanlar keşfetmemişti sazlarının hünerini
ağlamak acının..acı da...zayıflığın işareti idi henüz
her yağlı boya tablosunun kıskanacağı bir şehirdeydi aşk
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
