Uçmak İstiyorum Şiiri - Zekeriya Efiloğlu

Sonsuza kanatlanan hayallerim vardı
Bir salıncak etrafında kümeleşmişti duygular
Bir ileri bir geri
Hayatın tozlu yollarında yürüyor
Özgürce kahraman oluyordum

Dünyalar çiziyordum resim defterime
Ağaçlar hep çıplak kalıyordu
Maviye boyuyordum düşlerimi
Gri gözüküyordu

Kumdan kaleler yapıyordum
Düşmanla savaşmak için
Fildişi kulemden seyrediyordum
Bir dalga yıkınca hayallerimi
Ağlıyordum
Saltanatım dağıldı diye

Her pedal atışımda ülkeler dolaşıyordum
Bulutları avuçluyor
Yağmurları yakalamaya çalışıyor
Kar taneleriyle ben de uçuyordum
Kardanadamım eridi diye
Hüzne dalıyordum

Masal kahramanlarımla uyuyor
Beni de alın diye koşuyordum
Bir film de gördüklerimi
Gerçek gibi uyguluyordum
Canım acıyordu düşünce
Kahkahayla gülüyordum

Annemi ve babamı gördüm az önce
Çocukmuşum gizi etrafımdaydılar yine
Bütün yaramazlıklarımı affetmişlerdi
Sevgiyle bakıp
Heyecanla ellerimi tutuyorlardı

Duymuştum
Pencerinin ardında koca bir dünya var
Elden bir şey gelmez ne demekti
Neden başını sallıyor doktor
Ama parkta oynuyor çocuklar
Ama bulutlar akıyorlar yine
Annem ağlıyor, görüyorum
Babam bakmıyor yüzüme
Üzülürüm diye

Nerde benim gri atım
Kumdan kaleme gitmek istiyorum
Baba salla beni yeniden
Uçmak istiyorum

Zekeriya EFİLOĞLU
Gaziantep
23.02.2008