Uçmak İçin Açılmayacaksa Kanatlar

Büyür büyür büyür durur kanatlar sırtımızda.
Özümüzde uçmak, gözümüzde sözümüzde kaçmak var.
Yadırgamasın, kızmasın kimse. Uçmak için açılmayacaksa kanatlar,
bu yük sırtımızda niye var?
Balığa yüzdü diye, kuşa uçtu diye, suya aktı diye kızılır mı?
İnsanız insan! Bu ruh, zincirlerle aynı yere bağlanır mı?

Bırak oynasın fermuarın dişlisi,
Dağılsın kara gün! Gelsin yerine güneşlisi;
Bırak!
Bırak, güldürsün yolların çıkışlısı inişlisi.

Bir orada oluruz bir burada.
Tasa etme, biliriz kimin yamacı yamacımıza kaç dakika.
Basıp varsak dahi kaf dağına;
Değişmez mesafeler, uzak uzakta kalır, yakın yakında…