En çok göğü severim pervâsızca,
En çok ben özlerim maviyi
Ve uçmayı rü'yâlarımda umarsızca,
Sonra kanatlarımdaki ağrıyla
Uyanırım ki, bu bir hazîn seferdir.
Şakayıklar, uçurumda etrafımı sararlar,
Gülgûn rengiyle bu ne hazîn kefendir.
Kokulardan en çok okyanus,
Seslerden en çok gülüşün,
Dokununca ellerin şiir misali...
En çok ben okumak isterim doyumsuzca...
Martılar kadar uçmak isterim,
Ağaçlara tırmanmak ve avazım çıktığı kadar haykırmak şuursuzca.
Gökleri özlerken gözlerimi örterim.
Bir hüzün kapımı çalarsa duymazlıktan gelirim.
En çok ben özlerim ölümü, ölüm bir hazîn seferdir.
Kayıt Tarihi : 20.9.2023 13:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)