Uçmak Şiiri - Fahrettin Selçik

UÇMAK …

Bir kısım hayvanlara Allah uç demiş,
Bunların adına da kanatlılar denmiş,
İnsanoğlu bakınca,taklit etmiş,
Böylece uçak denen, hava otobüsünü keşfetmiş.

Uçmakla uzun mesafeler kısalıvermiş,
Adem oğlu bundan nasibini almış,
İZMİRAİR gibi hava şirketi kurulmuş,
Faydalanma,mutlu azınlık dışına taşmış.

Bir zamanlar Leyla Halit ortaya çıkmış,
Tehdit ve cesaretiyle uçağı kaçırmış,
Bu olaydan sonra,kaçırma moda olmuş,
Hava yollarında anarşi hortlamış,

Çare olarak dayanmış kapıya,sıkı kontrol,
Soymaya başladılar,ne ayakkabı kaldı ne pantol,
her şeyi çıkarıyorsun,ediyorsun fora,
Manyetikte koyuyorsun,plastik tavalara.

Diyeceksiniz, doğal,bunlar da olacak,
İnsanlar böylesine de olsa,uçacak,
Olayı unutup keyfine bakacak,
Yeni hava şirketleri,yinede doğacak,

Yerden kalkınca,tepeden kuş bakışı iyi gelir,
Hoştur bulutları delip,tepesinden seyir,
Özenti,kendini pamuk tarlasına atası gelir,
Yanında sevgilin varsa birlikte yatası gelir.

Sesleniyorum buradan,insan olanlara,
Buraları yakışmıyor,azgın hayvanlara,
Kahroluyorum,anarşiye taraf olanlara,
Diyorum ki lanet olsun onlara,

Bu ahvalde kalktık İzmir Menderesten,
Eşim deki heyecanı bir bilebilsen,
Çünkü Seyahatin sebebi,torun Ela,
İniyoruz Sabiha Gökçen hava limanına.

Fahrettin Selçik 21-11-2006