Uçmağ Şiiri - Ali Urgan

Görmesende Gökçe'nin beklenen vefasını,
Gözleri kutsal yuva, orada yatacaksın.
Çeksen türlü derdini, bazende sefasını...
Sen ölünce ruhunla, arada tadacaksın.

Yüreğinde yaktığın aşk denilen hurafe,
Hislerini bilmem ki kimlere açacaksın (?)
Ülküye giden yolda ölçülmez her mesafe,
O müphem sevdan ile ardından bakacaksın.

Çekte kılıcı kından şahlansın elde sancak,
Bir suna gibi belki göklerde uçacaksın.
Ölüm kımız tadında, hayat bu kadar, ancak...
Mutmain ol ey ruhum, uçmag'a varacaksın.

Ey sevda gözlü gönül, sustunda ses etmedin.
Uzak mesafelerde belki kaybolacaksın.
Umudun tükense de yinede pes etmedin.
Uçmağ yurdundan o'nu, tutkuyla anacaksın.

Ben yaklaştıkça o'na, o bana el gibiydi,
Ondan değil ey gönlüm, kendinden kaçacaksın.
Avucuma sığmayan sanki bir yel gibiydi,
Sende kendi payına düşeni alacaksın.