Uçma Güvercinim Şiiri - Necip Zeybek

Hemen uçup gidecek gibi
Durup ayakta ürkek ürkek,
Bakma bana öyle.
Seni o kadar üzecek
Ne yaptım söyle!

Tutmaya seni,
Ne elimde parlamaya hazır tüfek,
Ne sihirli lamba var...
Sadece önünde diz çökecek kadar,
Yüreğimde öyle büyülü,
Öyle büyük bir sevda var.
Acın değilim, sevincinim,
Ne olur avuçlarımdan uçup gitme,
Gitme uzaklara güvercinim.

Sor, beni tanımayan şahine, kartala,
Sor hatır gönül bilmez aslana, çakala,
Kurnaz tilkiye, dost karıncaya,
Sor adından ürktüğüm yılana varıncaya kadar,
Ne avcıyım, ne cinim,
Dersini almış iyi bir öğrencinim.
Gayri çekincen değil, güvencenim,
Ne olur avuçlarımdan uçup gitme,
Uzaklara gitme güvercinim.

Ben zaaf gösterdim,
Sen zâfiyet
Düştük tuzaklara,
Gidilmez ne gemiyle, ne atla,
Ne tüy gibi o hafif kanatla,
Gidilmez ne de keçi gibi bu inatla,
Büküp de başını dalıp dalıp gitme,
Ne olur gitme o kadar uzaklara,

Sokul biraz,
Hatta o narin başını göğsüme yasla.
Bak gözlerime, biraz rahatla!
Göreceksin gayri ben ne avcı, ne cinim,
Sevda masalında,
Sadece mahcup bir dilencinim.
Ne olur avuçlarımdan uçup gitme
Uzaklara gitme güvercinim!