Üçlü Şiiri - Halil Kıvrık

Toprak
gökyüzü
güneş
benzetmelere muhatap süreçti
yoğunluk
çağlardan bugüne uzandı

Aşk;
nefret ve sömürü salmadılar bugün donuşmuş üçlüye

Mümbit
sonsuz
sımsıcak ve terimin döküldüğü yerde buğdaylar başak olmaya özenirler

her yağmurun ardından sevinçle sevişirdik
güneşte kurur tenimiz
doymuştu kanımızın birbirine ısınmasıyla yüreğimiz

Aşkta sağlamdı sabır ve emek
omuzlar çökük
bakışlar özlemli
hasretlerin sürdüğü sırtını yasladığın duvarlarda nemli

gözyaşlarının yerini almıştı kuraklık

gök ağlayamayınca
yeryüzü gülmedi..

sus ruhum
lütfen sus..