Bir dalda, farklı gülleriz
Gövdemiz bir, kökümüz bir.
Rengarenktir gülşenimiz
Nefeslerde kokumuz bir.
Tarlaya hep bir ekildik
Ölüm! Allah’ın emri;
Bize şükretmek düşer.
Ağlamayın ölüme,
Ölememek daha beter.
Ebedilik yolundaki ilk adımdır ölüm,
Sonsuzluk şerbetinden,ilk tadımdır ölüm.
Hem sazında, hem sözünde
Türkü söyler Neşet Usta.
İnsanların can özünde
Türküleri yeşert usta.
Aşık Sait söyler dili
“Şehitlerimize..”
Bir nesil yayıldı, dünyaya Ergenekon’dan
Gücünü alıyordu, damarlarındaki asil kandan.
Oğuz’un açtığı bayrak altında toplandılar;
Devlet olup, “TÜRK” diye adlandılar.
Kalû Belâ'da uyandık
Hak boyasıyla boyandık
Aşkın ateşiyle yandık
Işık alınca Nurundan
Var etti yoktan alemi
Gönül ummandır bilene
Hayat bizimdir ele ne
Kapımız açıktır gelene
Yeter ki bir niyazı olsun.
Davamız HAK yoludur
Yalnızlığımız , dost yalnızlığı;
Aşktan değil.
İlahi aşk yakmış bizi, korkumuz;
Ateşten değil.
Karanlığımıza ışık olmayan, tanış;
Arkadaştan değil.
Övünmek, övülmek nemize gerek;
Tanıyanlar bilir bizi.
Tanımayana sözümüz yok,
İsteyenler bulur bizi.
İçimiz bir, dışımız bir
“Geleceği hayal edemeyenler
Başkalarının gerçeğinde yaşar,,
Tanrı Dağı doruğunda
Uluyan bir bozkurt olsam!
Ünlesem, ah! dört bir yana
Ergenekon’lar olmasa
Kurtuluşa ne gerek
Önce iman ister kurtuluş
Sonra birlik ve yürek
Her Ergenekon için
Başta Bozkurt gerek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!