Uçkun Şiiri - Ahmet Dinç Kayıp Anahtar

Kömür bendim
Ateş ben
Körük bendim
Körükçü ben
Örs bendim
Örsün üzerinde ki ben
Çekiç bendim
Çekici tutan ben

Bir ahenk tutturdum kendimce
Her darbe sesinden
Boşluğa savrulup gitmeyen
Gecenin en koyusunda
Sessiz sedasız
Şiir olup sayfama dökülen

Uçkun oldum sonra
Sıçrayarak dört bir yana
Sözlere düşen
Bedenleri aşıp ruhlara erişen
Ve gerçek aşklarda
Aleve dönüşen