Üçgen.... Şiiri - Cafer Yılmaz

Attığım her adım, bir sonrakine sebep....
Beynimi sorma zaten,
O bu aralar grevde...
Ne zaman dışarı atsam kendimi
O gelmiyor, kalıyor evde...

Nedensizce gittiğim yerlerde kalıyorum saatlerce.
Kendime nedenler yaratıyorum.
Hayatla kelime türetme oyunu oynama bu olsa gerek...
Ve kelimler tükendiğinde
Kaybetmişliğin ezikliği ile
Eve geri geliyorum...

En son bir kelimede takıldım.
Ve hala oradayım.
“sevmek” kelimesinin üstüne
türetemedim başka bir kelime.
Ya da belki toz konduramadım başka bir şeyi...
Hayat demek geldi içimden hep
Ne zaman aklıma gelse sevmek.
Sebep demek geldi içimden
Bulmacayı çözerken.
Unuttum ya! beynim grevde bu günlerde
Ve onsuz nasıl yaşanıyorsa
O kadar sevebiliyor insan...

Beyni olmayan bir yürek taşıyorum.
Dizginleri kopmuş at gibi koşuyorum.
Hala daha tökezlemedim ya!
Ben ona şaşıyorum...

16-04-2006