Ölünce Çok Uyuyacağız

Bir ramazan ayı daha, sessizce gitti.
Manevi huzur içinde, bayram sevinci.
Yaşlılarda bekleyiş, gençlerde ki neşe.
Çocuklar bakmıyor, aldıkları üçe beşe.

Her birinin gözünde, üç numara gözlük
Bir söz deyip bin laf işit, sorsan özgürlük.
Önceydi el öpmek, tokalaşıp tokuşmak
Ne haya ne edep var, marifet konuşmak

Biz bayramlıkları, geceden hazırlardık
Bayram namazı için, camiye koşardık
Harçlık coşkusuydu, bu bayram telaşı
Şeker, lokum, bisküvi toplama yarışı.

Biz, süt dökmüş kedi gibi oturur susardık.
El sıkıp tokuşmaz, öpmek için el arardık
Tanıdık gelir diye, gözümüz yolda olurdu
Gelen olunca da, gönlümüz huzur bulurdu.

Yinede şeker verene kızardım nedense.
İçimden “yuh” çekerdim, kim şeker verse.
On lira bayram parası için , on ev gezerdik.
Bayram paramızı da, lunaparkta ezerdik.

Okul üç gün tatil, dünyalar bizim olurdu.
Çocukluklar tatilde daha çok yorulurdu.
Yaş ellibeş, aradan geçmiş uzun yıllar.
Bende özlüyorum, nerede eski bayramlar?

Uykucu, uyuşuk bir millet olduk nedense
Horozlar öter, ezan okunur duymaz kimse.
Fecr-i sadık vakt-i şafaktır, kalk uyanacağız.
Vakit kalkma zamanı, ölünce çok uyuyacağız.
2019