Üçe beş varken

Ne düşünüyorsun?
Siyahı beyazdan ayıramadın mı?
Gönderdiğin bana, yağmurlara bak,
Sağnağın içinde boğuluyorum,
Vurgun iki kıyı arası,
Girdabın içini tanımam lazım.
Düz şekilsiz bir gönül dağıydım,
Dağladığım, yırttığım içimin karanlığı,
Hep zirvesini tatmam lazımdı,
Acıyan kendimi öfkemle ölçme zamanı.
Nasıl tuttuğumu bunca acıyı, bana sorma?
Siyahla beyaz gibi ayrı yaşadım,
Şimdi zamanın içindeki ben son demi,
Sana güzel bişey söyleyim mi?
Hani seninle yan yana kalbimin titremesi,
Hala o ateş ilk günkü gibi,
Ne kadar def etsem de içimden seni,
Bir o kadar gel sar beni haykırışı, iki dudak arasında,
Bir sen bir de ben,
İki kalp, aynı siyahla beyazın eseri,
Resimlerin iki gönülde eskimeyen objesi,
Yanlız, sürgün edilmiş çölün samyeli,
Vakit gece üçe beş varken,
Sihirli bir dokunuş, kalbimdeki iz, sızlatır içimi,
Yara bu, her karanlığın içine uğradığımda,
İlla bir titreme gönül nasırı,
Bir o kadar uzak bir dokunuş,
Bir o kadar şah damarı yakınlığı.
Gece olunca sen uğrarsın aklıma,
Saatim yine aynı üçe beş var içimin yanlızlığı.
Hadi şimdi siyahla beyazı karıştıralım,
Her rengin ahengi buluşsun, çölden gelen samyeli,
Bak saatim yine tam da sen,
Üçe beş varken...