Uçarken Şiiri - Aydın Tüfekçioğlu

Nedendir bilmem,
Yazmak gelir içimden,
Uçarken beyaz bulutlara doğru,
Korkunun heyecanda boğulduğu
Özlemin sonsuzlukta kaybolduğu
Duygularla…

Bir bilinmeyene gider dökülen tüm satırlar
Buruk bir sevinç dolar içime
Hissedemediğim.
Kalbim bir başka çarpar,
Kelimeler kaybolur,
Sanki hiç şiir yazmamış gibi olurum.
Şairlik kim, sen kim deyip bitiresim gelir
Duygu yüklü süzülen bulutlar olmasa-
Ve sen olmasan…

Kilitlenir gözlerim
Küçük camında uçağın,
Mavi ile beyazın büyüleyen uyumu
Ve gök kubbenin ufukta yere uzanışı
Taşır beni aşk sarhoşluğunda
Ümide giden yolda
Sırılsıklam ıslanmış aşıklar misali…

Birden
Ya kaybolursa ümitler
Ya çökerse gök kubbe diye düşünürüm
Taşıyabilecek mi masum bakan bulutlar?
Ya bu kalb?
Ya uçarsa ümitler uzaklara, erişilemeyen noktalara?
Gülüyorum kendi kendime
Bir şiir daha yazabilecek miyim o zaman diye
Bir kelime söylemeye
Bir güzel söz bulabilecek mi bu gönül…

Bir hoşnutluk doluyor içime
Yine de güzel diyorum
Bilinmeyene uçuş,
Enginlerde kaybolmak,
Ve bir duyguda saklı kalmak,
Bir hayale tutunmak ve korkusuzca uçmak
Yine de güzel…
Yine de güzel…
Haziran, 1999