Uçarı Gönül Şiiri - Ömer Arslan

Bizi alır gider gönlümüz terkisine
Bazen sahralara mecnun
Ferhat eder dağlara bazen
Elimize kazma vererek
Bazen da denizlere yelken açar
Hasret limanlarında demirler bazen de
İşte o zaman zıpkın yemiş balık gibidir
Bazen denizkızlarıyla konuşur
Çekik gözlü deniz kızlarına
Çince sevdiğin söyler
Bazen kuş olur
Göklere kaç kanat çırpar bilinmez
Direksiz kubbelere şifreli yazılar yazar
Başıboş uçurma olur bazen de
Çine ipeğe Hint ‘e kumaşa gider
Kaybolmuş bir ülkeden yola çıkarak
Suskun yürek ve dille
Kendini arar bir yürek buruntusuyla
Kendinde……………
Kaç zaman sonra duyar
Ektiği çiçekleri dolu vurduğunu
İçine alçı konulmuş bir vicdanla
Tüm çiçeklere kahreder
Ve dahası gül diye ısırgan basar bağrına
Kaybolur gönlümüzün sesi
Karanlık rüzgarın kollarında