Uçarı Gönlüm Şiiri - Celalettin Kurt

Delişmen bir çağa düştüm
Devrildi yüreğime deli tay
Bir sevdanın yükü
Taşısam olmuyor
Taşımasam vefâ nerde barınır
Lâkin böyle giderse hayat
Dolduracak ellerime hüznünü

İklimindeyim hüzünlerin
Biraz gri, biraz sarı
Solgunluğun demine girdi
Gönül ülkem
Buğday başakları gibi
Ölçüyorum, biçiyorum
Düzene koyamıyorum
Şu uçarı gönlümü

Yâr ki pervasız gelir üstüme
Bedel ister, hakkıdır belki
Ne yapayım, çıkmazdayım
Vursam yüreğimin duvarını çatlatsam
Bir yanda dibâcesi kalır aşkımın
Diğer yanda hasretin bulutları
Vuslat mı, gören var mı, nerede

Şimdi dardayım, bir yalaz ataşdayım
Ataşlar içinde, onulmaz bir kıştayım
Nice zaman oldu, var ki seneler
Kendi kendimle bir büyük savaştayım

Sıkıyor, boğuyor düşüncelerimi
Hançer yontulu iki mengene
Sağıma dönsem belâ kapısı
Dönsem soluma çıkış bulamam
Ey benim delikan yüreğim
Bu açmaz, bu dağınık halim
Daha ne kadar sürecek