Uçan Kuğum Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

UÇAN KUĞUM
Bahçemde açan mor sümbülüm
Dallarda koklamaya kıyamadığım gülüm
Topraktan bile kıskandığım
Sensin ey uçan Kuğum

Bir çift bakışına öldüğüm
Görmeyince nefessiz kaldığım
Sesini duymayınca sağır olduğum
Sensin ey uçan Kuğum

Rüyalarımda sakladığım
Her görmediğimde ağladığım
Hasretinden yandığım
Sensin ey uçan Kuğum

Sarılmaktan sakındığım
Her yerde bakındığım
Lambasız evlerdeki ışığım
Sensin ey uçan Kuğum

Duymayanlara şarkım
Sensin benim padişahım
En yüksektedir ahım
Sensin ey uçan Kuğum

Saçlarından taradığım
Bir İpek'e sardığım
Her evdeki gizli sandığım
Sensin ey uçan Kuğum

Dolanıp dolanıp durduğum
Her köşede seni sorduğum
Kaybolunca yok olduğum
Sensin ey uçan Kuğum

Yaşamaktır adın toprağım
Bir damla dökülse kurak kaldığım
Bir teline zarar için can aldığım
Sensin ey uçan Kuğum

Geceleri yastık diye sarıldığım
Her çay içişimde bir bardak fazla koyduğum
Çözülmezim, çözülmez bizimkisi kördüğüm
Sensin ey uçan Kuğum

"Sevdiğinin Hatırasına- İbrahim Halil Özdemir"