Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Benim de 'Pembe Üveyik'lerim var sanıyordum. Meğerse hiç yokmuş be Ağabey...
DÜŞÜNCE DÜŞLERİM
Düşlerim ki;
Pembe üveyiklerdir...
Süzülürler kirli semada.
Ama vuracak düşlerimi korkarım,
Bu şeytan soyları.
Ve düşecek düşlerim kara avuçlarına,
Kirmen gibi...
Döne döne.
Düşürecek düşlerimi korkarım,
Bu iblis tohumları.
Tam da barıştırdım derken kurtla kuzuyu...
Kara kara düşündürecekler beni;
“Sudaki sazanla, havadaki serçeyi
Birbirine kırdıran ne ki? ”
Düşürecek düşlerimi korkarım,
Bu iblis tohumları.
Ha kaldırdım, ha kaldıracağım derken sınırları,
Bir taş atacaklar da Kaf Dağı’ndaki kuyuya...
Düşman edecekler eskimoyu, ekvatorluya.
Düşürecek düşlerimi korkarım,
Bu albız dölleri.
Düşlerim ki;
Kirli semanın pembe üveyikleri.
12.02.1998
Sadi Atay
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta