(Kırlangıçlar)
Kırlangıçlar uçmuyor, serpenekler boş
Sabah beni niye hüzünlendiyorsun yine?
Mavi gök - yüzünde vals sona mı erdi?
İçimde bin - bir keder, bu gam çekilmez!
Kirlendi içimdeki nice çocuksu sevinçler
Gün, uçan kırlangıçlarımı geri istiyorum!
Kanatlarınıza takılı kalan gülücüklerim
Yokluğunuza pak degil, mat renginde
İçten - içe bir dert en amansız gücünde
Beni ihya edin gelin, ey kırlangıçlar
Seyrine doyamadığım çırpınışlarınız,
Her çiçeğin renginde özlemle açmakta!
Sevinçten kanatlarınızı çırptığınız günlerde
Bu dünyaya gelmişim, gelin, uçun kırlangıçlar!
Ömrü alti(6) ay olan kirlangiclar dogdugum sokagin karsilikli evlerinin serpeneklerinde vals yapardi oysa; yillar sonra ayni yerde bir tane ucan kirlangic görememek beni derinden yaraladi.
Yakup IcikKayıt Tarihi : 21.9.2010 15:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DÜŞÜNCE DÜŞLERİM
Düşlerim ki;
Pembe üveyiklerdir...
Süzülürler kirli semada.
Ama vuracak düşlerimi korkarım,
Bu şeytan soyları.
Ve düşecek düşlerim kara avuçlarına,
Kirmen gibi...
Döne döne.
Düşürecek düşlerimi korkarım,
Bu iblis tohumları.
Tam da barıştırdım derken kurtla kuzuyu...
Kara kara düşündürecekler beni;
“Sudaki sazanla, havadaki serçeyi
Birbirine kırdıran ne ki? ”
Düşürecek düşlerimi korkarım,
Bu iblis tohumları.
Ha kaldırdım, ha kaldıracağım derken sınırları,
Bir taş atacaklar da Kaf Dağı’ndaki kuyuya...
Düşman edecekler eskimoyu, ekvatorluya.
Düşürecek düşlerimi korkarım,
Bu albız dölleri.
Düşlerim ki;
Kirli semanın pembe üveyikleri.
12.02.1998
Sadi Atay
TÜM YORUMLAR (1)