Uçan Gezgin Ve Düşen Seyyah

Hem gökyüzünde olanlar da yeryüzüne aşık bilir misin?
Bir süper güç isterler onlar da.
Bir süper gücünüz olsa ne olmasını isterdiniz sorularına,
Düşmek derler…

Gökten tepelerde uçurumlar var,
Hem oralarda yaşayıp hem de yüksekten korkanlar.
Cesaretle uçurum kıyılarına gelip duranlar,
Yükseklerden bakıp da kusup duranlar.

Bir gün denk gelsek onlar ile.
Uçarak bir yerlere giderken.
Onlar korkusuzca düşerek ölmeyenler,
Bizse düşmek için yükselenler.

Onlar Güneş’e, Ay’a sırtını dönmüş,
Yansımalara hüzünlenirler.
Ne haberleri var doğudan, batıdan,
Ne de günün doğuşundan, mehtaptan.

Menekşelerimi de aldım yanıma çıkarken gökyüzüne,
Gelirken yükseklerin katlarına birer birer,
Sola sola beni terk ettiler.
Saksılarımda kalan beni gömmeye kadar yetecek toprak.

Yüz yıl sonra rast geldik orta yolda gök yüzlü dostumla,
Ben yer o ise gökyüzünün daha güzelliğinden bahsetti.
Duydum ki oda asmış benim gibi kendini,
Ben yakılmak istedim dumanımla gökyüzüne yükselip,
O ise bulutlardan düşmek için gömülmek istemiş.

Cennet kaplı bir cehennemde beraberiz şimdi.
Ben yüksekte olamamaktan korkup bakamıyorum aşağıya,
Onun ise aynı korkudan başı hep yerlerde.
Dileklerimiz korkudan birer kolye boynumuzda,
Unutmak için uydurduğumuz türküler kulaklarımızda.

Bu yol bir yol değil.
Bu yol daha hafif havadan hem de daha ağır karadan.
Yaşlandıkça dilimizde hep acıyı sürçtüren yaralar.
Dudaklarımızda ölüm habercisi ıslıklar,
Tabut taşıyan ayaklara ritim tutan…