Acil’de bir kadın gördüm
Hayatı acele soyunmuş belli
Ölümü çabucak giyinmiş...
Sanki eskiden tanıdığım birine benziyor,
Saçsız, göğüssüz kendine bile benzemeyen bir kadın…
DNA'mız uymayacak boşuna bakılmasın
Birbirimizi tanımıyoruz,
Nefesi benzemiyor,
Gözleri yabancı,
Çürüyen bir gül gibi kokuyor,
O ufalıyor
Ben utanıyorum
Sesi? ...
Galiba sesi…
Ne zaman, nereden, duydum ki bu sesi? ...
İkimizin üstünde çiçekli elbiseler mi vardı ne...
Dizinin dibinde oturuyorum,
Kırmızı kurdelelerle kelebekler yapıyor
Satenden öpücüklerle saçlarımı tarıyor,
Ne anlatıyor ki içim ısınıyor?
Bu kadın yani kendisine bile benzemeyen bu yaralı kadın
Niye benzesin ki o sesin sahibine?
O kadın taze çiçek kokardı
Ve gözleri daima kiraz zamanıymış gibi bakardı…
Kanı çekilmiş yabancı bir kadın
Acil’de yatıyor şimdi,
Dalları içinde kuruduğundan
Damarları bulunamıyor…
Acil; Ecel’in etimolojik kafiyesi
O ölüyor ben inanmadığım bir Tanrı'ya dua ediyorum.
Acil’de bir kadın gördüm
Beni hiç tanımıyor.
Ben annemi isterim.
Ben annemi şimdiden çok özledim…
Kayıt Tarihi : 14.3.2005 17:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

çağlar
Bu temadaki bir siir ne kadar guzel olursa, okadar guzel olmus, dusuncelerin ve kalemine saglik. Umarim buluruz o eski annemizi....
Bir yer dikkatimi çekti.
'O ölüyor ben inanmadığım bir Tanrı'ya dua ediyorum.'
Bence Tanrının büyüklüğü burda..
Ona inanmayanlar,inanmasa bile onu bir şekilde anıyor ve ona dua ediyorlar...
başarılar
TÜM YORUMLAR (5)