Uçan balon Şiiri - Hanzade Servi

Bir şans daha istiyorum
Üç yaşındayken elimden kaçan
Balonu yakalamak için…
Ondan sonraki tüm uçan balonlarım,
Bileğime bağlandı
Arkasından şaşkınca gökyüzüne bakıp
Ağlamayayım diye…
Balonların kaçabildiğini
Üç yaşında öğrendim
Balonum kaçtıktan sonra…
Demek bir şeyleri öğrenmek için,
Bir şeyleri kaybetmek gerekiyor
Ondan sonrakileri kaybetmeyesin diye,
“İlk şey” kendini feda ediyor
İlklerin hepsi
Şu an yanında olsaydı,
Belki bunun bedeli
Sonrakilerle ödenecekti
Hiçbir şeyi kaybetmeyene,
“Yaşamadan öldü” deniyor
Ki bu en büyük kayıp zaten

Üç yaşındayken elimden kaçan
O balonu istiyorum
Belki yakalasaydım,
Daha güçlü olurdum
“Ardından üzülerek bakmayı” değil,
“Koşup ipinden yakalamayı” öğrenirdim
Sonrakileri bileğime bağlatarak kolayı seçmez;
İplerinden sımsıkı tutmayı bilirdim

Bununla birlikte,
Eve ulaşan balonların kaderi de
Çok iyi olmaz
Birkaç gün boyunca
Aşağı sarkan ipiyle
Tavandan tavana gezer,
Sonra pörsüyüp iner,
Çöp tenekesini boylar
Sana da,
Onun doğal yollardan ölmesini
Hazin bir şekilde izlemek düşer

Ama elden kaçan balon öyle mi ya?
Kendini rüzgâra kaptırıp
Bir sağa bir sola süzülerek,
Uzaklarda küçücük bir nokta olur,
Özgürlüğüne uçar
Seni birkaç kere
Üzerine bindirdikten sonra,
Koşarak vadide gözden kaybolan
Vahşi bir at gibi…

Ve tüm kaçan balonlar,
Seni yenisini almaya,
Onu kaçırmayacağına söz vermeye,
Ama için için
Kaçırmak istemeye teşvik eder
Her kaçan balon,
İzlenecek yeni bir güzellik;
Alınacak yeni bir balona
Açılan yol demektir
Oysa kahramanca ipinden
Yakalayabildiğin,
Eve geldikten sonra
Heyecanını kaybederek
Pörsüyüp gider
O zaman bir süre,
Yeni bir balon istemezsin
Zevksiz sonun korkusundan…

Her şey,
Hayran hayran bakarak
Eve getirene kadar işte…
Sonrası alışmışlığın
Sönmüş tekrarı

Öyle olunca için için,
Balonu kendiliğinden
Gökyüzüne bırakmanın yaramaz heyecanını
Düşlemeye başlarsın
Kimse farkına varmadan,
Yanlışlıkla kaçmış gibi…
Evde tavandan tavana oynamanın
Kısa zevkini feda ederek
Balonu özgürlüğüne
Kendi ellerinle salmak;
“Zirvedeyken bırakmak”…
Sonra “keşke biraz daha oynasaydım”
Özlemiyle karışık,
Hafif bir pişmanlık…
Zıplayıp son anda
İpi yeniden tutma isteği
Ama çok geç olduğunu da bilmek
Ve yine onu,
Küçücük bir uçan nokta
Olana dek izlemek…
“Acaba şimdi ne yapıyordur” diye düşünmek…
Tüm kaçan balonların,
Gökyüzünde rengarenk bir dünya kurduğuna
İnanmak
Eski balonların hatıralarını
Tavanda öylece dururken görmek
Ve pencerenin payına
Düşen gökyüzüne gözün takıldığında,
Bir balonun esas yerini anlamak

Her balon
Gökyüzüne aittir
Çocukken elinden kaçmaları,
Özgürlük için aklını çelip
İpi tutan parmaklarını aralamaları
Hep bu yüzdendir
Sevdiği kıza,
Sırf gökyüzüne salmak için
Baloncunun tüm balonlarını
Alan romantik adamın
Aklını çelen,
O rengarenk şeylerin
Özgürlük hevesinden
Başka bir şey değildir

Uçan bir balonla
Evin kapısından içeri girmek,
Onu hapsetmektir
Ve hapis bir balon,
Ne kendini ne seni mutlu eder
Hüznünden söner,
Pörsüyüp intihar eder

Unutma ki, sen de bir balonsun
Gerektiğinde ellerden özgürlüğe uçup
Her şeye yeniden başlamak
Ya da sadece
Bulutların arasında
Özgürce dolaşmak içinsin