Uçak Şiiri - Mehmet Çevik (Hazerfen)

Yalnızlığıma ve hüznüme şahit
Beyaz kağıtlardan
Uçaklar yapıp, uçuruyorum
Evimin balkonundan
Gecenin karanlığına
Ve herbiri de
Benim kadar olmasa da
Tepe üstü çakılıyor toprağa

Sanki bir körebe oyunu hayatım
Tek oyuncusu benim bu oyunun
Küçücük bir odada
Koşup koşup duvarlara çarpıyorum
Açıyorum gözlerimi karanlık
ve
Karanlığın soğuk sesi
Yalnızlık.

Siyah bir martıyım sanki
Denizler ortasında
Hepsini sevsemde
Almaz hiçbir martı beni oyunlarına
Utanırım
Çığlık bile atamam
Beceriksizim
Balkonlardan bir lokma ekmek bile çalamam.

Beceriksizim evet,
Kelimelerim yetmez seni güldürmeye
Gözlerimle
Adını yazarım ben her gece gökyüzüne
Yıldızlardan kenarına süs...
Yinede yetmez işte çabalarım,
Gül yüzüne bir damla tebessüm takmaya.
Siyah bir martıyım ben nede olsa
Almaz kimse beni oyunlarına...

10.06.2004
00:45
Ankara