Üç Zéyneb'im Şiiri - Hikmet Elp

Menim üreyimde üç zéynebim var
Biri anam,biri sensen,bir de yar
Men anamnan doğulmuşam dünyaya
Onun çün bu hörmet eziz anaya
Gece gündüz menim içün didinen
Bir 'ax' çekmeyime başıma dönen
Ana mende duzdan çörekden evvel
O'nun duvasıynan görmenem zeval

Dilimi,élimi,élhamı mene
Sévgi mayasında o verdi yéne
Gör,ne ulviyetli,ne gövherdi o
Menden sarı çekip gemi,derdi o
'Sen ağlama anan ölsün a bala'
Diyende bax ondaki bu xeyala
O'nun gözlerinde menim gözyaşım
Bedel imiş özündeki min cana

Gözlerinde gatar gatar gem gördüm
Saçlarında yér yér xéyli den gördüm
Üzünde yér tutan derin gırışlar
Bedeni daşımaz olan gol-gışlar
Nedir dédim gözlerdeki gusse gem
Ne téz düşdü saçlarına béle den
Üzündeki bu gırışlar ne içün
Gol-gışlardan taget gédir günbegün

Dédi ki 'Allahdan var üç dileyim
Gurulu ocaxda dönen eleyim
Dördü oğul altı canı yarıtdım
Eşg'ila göynümde,gözümde tüten
Dileyipde görmediyim bir veten
Yaş kéçti,ilbeil ömrün axırı
Son demim axıra yériyirem men
Arzum orda görmek yazı,baharı
Veten torpağına éylerem güman
Men ona yaxınam o menden ırax
Göyde uçan kuşdan tutaram sorax
Kök galıp bir yanda,dene bir yanda
Kök ağlayır denem héşan üryanda
Kür daşar aparar mehv eyler onu
Gol ganat vérmeden pük eyler sonu
Deneler ağlar ki kök galdı mensiz
Kökler de guruyar dalsız,gümansız'

Anamın üreyi aşıg üreyi
Gözyaşı gatığı,hesret çöreyi
Sévgisiyle yanar yanar odlanar
Sinesinde éşgin yarası ganar
Men bu sedagetin azad oğluyam
Anaveten torpağına bağlıyam
Anam menim ulviyetim güneşim
Sévincim de odur,odur gözyaşım

Biri de sen xeyalımda gezinen
Sensen senetkarım sensen Zéyneb'im
Oxuduğun mahnılarnan,sözünen
Xezar kimi bir çırpınar bu gelbim
Ne vaxt bir ötergi éşitsem sesin
Uçaram göylere men hezin hezin

Mende hesret dağı,könül sorağı
Seni dinledikçe sinemin yağı
Eriyer galmaz ki gözyaşım kimi
Yaz garına döner cavanlıx çağı
Ne vaxt bir ötergi éşitsem sesin
Uçaram göylere men hezin hezin

Ağladım o géce sen oxuyuncağ
Kişiye ağlamax yaraşmaz ancağ
Sene yaxın olmax sévinciydi o
İçimnen gaynayan él gücüydü o
Ne vaxt bir ötergi éşitsem sesin
Uçaram göylere men hezin hezin

Bir neğme çalınar oxuyanı kim
Zéynep Xanlarova déyilen kimi
Ele toxanlaşar cikimle böküm
Fexr ile doldurar sesin içimi
Ne vaxt bir ötergi éşitsem sesin
Uçaram göylere men hezin hezin

Azerbaycan torpağına bi'etim
Sensen gol-ganadım,gücüm,géyretim
'Ağlama Sevdam'ı sen oxuyanda
Zar ağlar üreyim iter tagetim
Ne vaxt bir ötergi éşitsem sesin
Uçaram göylere men hezin hezin

Engin zirvesinde garısan dağın
Öz sensen,kök sensen,golun,budağın
Gol vérer yayılar dünya üzüne
Türk oğlu Türk olar sürgünün,tağın
Ne vaxt bir ötergi éşitsem sesin
Uçaram göylere men hezin hezin

Gızım olsa senin kimi gız olsun
Dosduma gül,yad gözüne köz olsun
El aparıp yalvarıram Allah'a
Doğma yurda çörek olsun,duz olsun
Ne vaxt bir ötergi éşitsem sesin
Uçaram göylere men hezin hezin

Birde muradım var,çatdırsa felek
Bu cavan gelbimi dolduran gerek
Méhriban gülüşlü,sévgi dilekli
Azer diyarınnan baycan ürekli
Alnıma yazılan nécedir görek

Her ömrün mayası sévgi,mehebbet
Séven iki ürek bir olar helbet
Bir baxış,bir gülüş,bir de danışıx
Könülden könüle yol salan ışıx
İnsanın gayesi olmuştur ebed

İndi arzum budur ve éhtiyacım
Gözel sévmek imiş könül ilacım
Xoş baxış hardasa,kimdese bilim
Onnan sarı dönsün dodağım dilim
Déyim 'Aygız gel ol başımda tacım

Keder,gusse yad dağlara daş olsun
Sine teri gözlerime yaş olsun
Günde bir yol gülüşüne razıyam
Aslı olsa men Kerem'in sazıyam
Kerem yangusunda od ataş olsun

Xéyir yox dése de men gail olum
Bir sövda dalında saralım solum
Fuzûli nesliyem,üzüm güleçdir
Dertlerle menimde bu başım xoşdur
O'nun cızgısıdır gédişim yolum

Eyer ki taparam tézlikle onu
Bir de xéyre çıxsa bexdimin sonu
El açsam göylere niyaz éylesem
Arzular yérine çatmışdır désem
Könlüm veten gezen xeyal yorgunu