Göğe bakmazsa çocuklar gülerek
Kanadı kırılır kışların, yıldızlar dökülür
Tesbihatı bırakırsa ninem maazallah
Yüzündeki güneş söner, güneşsiz kalır nesli
İsli lambaların aydınlatmadığı anlaşılır o zaman.
II. Zaman
Çün zaman yürüyor
Geçmiş zaman ekleri hep var
Kış, bahar, yaz derken sonbahar
Arka arkaya dönüyor
Kırka geldi yaşım hızla kalksam
Başım dönüyor
Dönmezdi eskiden, çün zaman yürüyor.
III. Zaman
Bakıp da görmemektir ölmek
Bir nevi gülmekse ağlamak
Ah ne kadar gülmüşüm
Şimdi ağlıyorum eski gülüşlerime
Baksa da görebilir mi ki ölü
Gülü koklasa ne çıkar anlamadan.
Kayıt Tarihi : 27.6.2005 12:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!