Üc Yolcuya Şiiri - Bekir Hasgül

Insanoglu aya cikarken,
Degismeliydi bizde de egitim sistemi.
Bilimsel olmayan düzen.
Üc olmustu,ilkögretim neferlerinin,
Muzaffer kumandanlari.
Üc kisi,üc rakam.
Ücünün toplaminin üce bölünüsü.
Yansitacakti objektif görüsü.
Bundan yepyeni bir nesil dogacak.
Uzayin bilmem ne faraziyesini yutacak.
Bilimsel atiklari diskisindan.
Okulun istinat duvarlarina degil,
Ücüncü blokun en sasali baskentine atarak.
Birinci kumandan burusturdu suratini.
Tarif etti uzayin yedinci katini.
Ayak uydurmaliydik,
Bekleyemezdi bu gidisle bizi,
Köhne dünyada birakarak.
Sürerdi kir atini.
Ikinci kumandan ilgisiz.
Her ikisi cok okumuslarsa da.
Köyde köylüden bilgisiz.
Ücüncü kumandan bakti neferlerine.
Sizsiz gidemem dedi,uzaya.
Uzay seferine...
Uzay aracinin kapi kolu tutmuyordu.
Evirdi,cevirdi,bakti.
Civi cakti...
Ücüncü kumandan neferlerine;
Isten önce as tavsiye etti.
Doyurun karninizi.
Güclenin,kuvvet kazanin.
Savasi yaparsiniz,dedi.
Emir alir...
Ve de istemeden alkislanir.
Yoksa iki kirmizi serit,
Mahkumdur rüzgara.
Ucar ufuklara...
Cavusluk neferlik farketmez.
Ondaki sevgiyi hicbir kumandan sökemez.
Heey ikinci kumandan.
Varligin bu kis gününde,
Iki yolcuyu üc ediyorsa;
Bu canli olusunu isbat eder ömrünce.
Iyiyi, güzeli, dogruyu arayan,
Ücüncü kumandan,
Ücüncü adam.
Senin sahsinda...
Iyiye
Güzele
Dogruya
SELAM!

(yahyali 1973)