Üç Yalnış Bir Doğru Şiiri - Kemal Yavuz

Cennet diye konulduğum yerdeki nur aydınlanmasında
Bir balinanın memelerini okşayacağım senin sanarak
Senin yerini tutmayacak hiçbir şey
Cennetten kovulup cehenneme konulacağımı bilmesem
Bir elma kopartıp yiyeceğim
Senin karanlık dünyana dönmek için
Her umudun önünde bir açık pencere vardır
Zifiri karanlık bile varlığını gözler alışana kadar korur
Hiçbir gece korkulacak kadar karanlık olmaz…
Aydınlıktan karanlığa tutunuyorum
Ellerim donmak üzere
Cehennemden bir eksik kalabileceğim gene de
Dünyadan kalma bir doğrum duruyor cebimde
İradem aklımı çeliyor, öyle başlıyor dönme telaşı
Parmaklarımı ısıtırken ciğerlerinin en sıcak nefesi
Sensiz cennet bile kar etmiyormuş anladım
Bir sigara içemedikten sonra seninle karşılıklı
Kendimi sana sırtlatmak istemiyorum tut elimi yeter
Nefesimi güçlendirdim yürüyebilecek kadar
Artık düşmeyeceğim gözlerinden yuvarlanarak
Doğrularımı da sana bırakacağım
Seninle savaşarak yenik düşmeye amadeyim
ayaklarının altında kalmaya
beni anlayacaksındır bir elmanın çıtırtısında

gidiyorsun, neden, döndüm ya?
Bu defa da ben mi üç yanlış işaretledim?
Neden sokuyoruz dünyamıza yalnışları ki,
Doğrularımızla yetinsek ya…