Üç Vakte Şiiri - Ömer Faruk Öztürk

Zifiri karanlıklar içerisinde dolaşıyor gözlerim.
Bir yaprak kıpırdasa işitecek sesini,
Oysa, ne rüzgar esiyor gri lojmanları olan bu şehirde
Ne gölge eriyor mimozamın üzerinden imsak vaktinde.
Ay yarısını terketti karanlığından istifade.
Kaç kadehlik canı kaldı sokak lambalarının
Ne zaman terk eder akasyamın müdavimi
Döner mi dersin, batan gemimde el sallayan çocuklar
Kısık bakan gözlerin okur mu söyediklerimi.
Esmelisin bir bahar sabahı penceremde
Bir rüzgarlık hatrın var, alıştırdın beş vakte
Doğmazsan sabah kahvemde,
Unutulur elbet en büyük sevdalar üç vakte.