Üç Vakit Şiiri - Müjde Soytürk

Üç vakit önce veya sonra
Beraber geldik bu dünyaya
Beraber gideriz öte yakaya
Birbirimizden habersiz gibi
Ama hep bir arada
Kendimiz için yaşarken
Aslında diğerinin hayatını inşa ederiz
Dönem arkadaşlarıyız biz

Koşuştururken alelacele
Hep sonu merak ederiz
Oraya vardığımızda
Çalakalem çiziktirilmiş satır aralarında
Asıl önemli şeyi fark ederiz
Kötü biten öykü yoktur
Yaşanmamış öykü vardır
Geçiştirdiklerimize lanet ederiz

Bunca keşmekeş nedendir bilir misin?
Kendimizi hep süslemek isteriz de ondan.
Oysa neyiz biz?

Özündeki kara mücevherden korkma
Onu tutuşturamamaktan kork
Onu bilgiyle işleyememekten kork
En çok da onun farkında olmamaktan kork
Bırak içinde kara leke olacağına
Dönsün gözlerinde ışık olsun
Aç avuçlarını göğe ki
Adın aydınlık olsun

İşte tam şu an
Tanrı’dan güç dile
Satır arasındaysan eğer
Dön özüne
Sonlar kimin umurunda?
Koca gökyüzü bir kitaba sığar mı?
Ama senin içine sığar
Orada seni bekliyor tüm güzellikler
Sadece uzan ve al.

18.10.2006