Uç Uç Böceği 2 Şiiri - İrfan Kaban

Gecedir,karanlıklar mevzi
Çaresizlik başa kalkmış,eline geçirmiş liderliği
Daha koyu bir karanlık seçersin
El yordamı çareler üretmek için şimdi mevzidesin
Gecedir
Adam akıllı aldatır adamı
Gecedir
İnsanın beyninde olanca korkusuyla şekillenir
Gecedir
Gölgeler düşer,gerçek gölgelenir
Gecedir
ve,
Saflar belirlenmelidir…

batarsın kar,çıkarsın çıvgın
soğuk buz kesmiş
ne ay ışığı
ne gökte bir yıldız var
yürek pür telaş çarpar
sesini duyarsın yürek atışlarının
canın yüreğinde tutar
yüreğin atmaz da tekmil canın atar
yine de
ne güzel bir şeydir canım
şu yaşamak heyecanın

geceyle dans tutmuş bir yaman tipi
arada sesler
yakınların sesleri…
öyle!
öyle gibi…
diyor ki sesler;
gecenin çekilecek ipi
dayan ha dayan…
heves yükseliyor
direnmek ruhu öteki ruhlara galebe çalıyor
gecenin suyu kaynadı kaynayacak diyor
akıl yatıyor...

bu bizimki bir titrek üşümek ki sorma!
Ondandır çekinmeden sokulup giriyoruz seslerin koynuna
Kolay değil dayanmak canım
Dayanmak kolay iş değil
Bu İstanbul şehrinin nemli soğuğuna
Akıl yorgun
Çağların yükünü yüklenmiş de
Pestili çıkmış
Kaç hain tuzaktan sıyırmış da
Yine köşeye sıkışmış
Akıl yorgun,uzansın istiyor
Şaşırmış kar beyazı düş kuruyor
Akıl yatıyor....
Gecenin suyu kaynadı kaynayacak
Şunun şurasında ne kaldı diyor akıl;
Ha desen sabah olacak.

göz gözü görmez
her iş deneme yanılma
sesler gelir girer koluna
sürükler götürür adamı
tatlı gelir uçar gibi gitmek
lezzetine uykunun yenilmek
öteden beri böyledir; akıl yatar
öteden beri böyledir,
gün müjdeleyen rüzgarlar aşk kokar
ısınmak istersin,ısınırım dersin,denersin
bulutların bütün şimşeklerini
yorgan üstüne yorgan çekersin
ta uzaklar görür seni
göremezsin bir santim bile ilerini
can atarsın
sevdaya uçurur sevgin,bakmaz beyaz körlüğüne
can atarsın
sevgilinin dudağına konduracağı
o tatlı aşk öpücüğüne
tenine değen sevgili teni girmiş kanına
ısınırsın
ısınırsın
sanırsın bir yıldızla çarpışmışsın
bir olmuş evrende hacminiz
gün ışımış yerdesiniz

buzlar çözülür
katılığını giderir ısı hayatın
yumuşatır
kıvamına getirir yaşamı
ve
umut yeşerir
kurarsın
soyunmalı sevgili
toprak tez bahara giyinmeli
aylar işlemeli
sevgilinin memelerine süt inmeli
sevgili ışık ışınıdır,sıcak
bıraksa kendini
oracıkta bahar aşk olacak...

sen,
işte sensin
tıpkı kitaplarda yazan
daha ne diyebilir ki zaman
sensin
aradığın güzelliğin yolunda fena çiğnenmişsin
gerçeklere küsmen yorulmuşluğun
bir ömür yetmez sevdaların peşinden koşmuşluğun
filiz açmış bahar bir sana görünür
o gidenler gibisin
aydınlıklar yokluğuna bürünür...

ta öteden beri bizi böyle tez can
böyle deli
gün muştulayan rüzgarlar ederdi
kaç sökmez şafak ikizdi
tıpkıydı birbirine benzerdi
kaç sökmez şafak ikizdi
inandırırdı ve sökmezdi
uç- uç böceği gençliğimizdir
sökmez şafaklarda gurur
uç- uç böceği gençliğimizdir
karanlık gecelerde fener durur.
1984