Uç-uç böcecik Şiiri - Feyzullah Evcil

baktı bana gözlerinin ucundan!
sanki! ,
saldı mavinin tüm öfkesini, üzerime....
ışık hızıyla...
ürktüm birden...
geçti gitti, rengarenk çiçeklerin arasından,
yanıbaşımdan...
üzerime yıldırım düşmüş gibiydim.
sözler düğümlendi boğazıma...
boğazımı sıkıca kapayan kalbimi dinledim! ..
**
söz vermiştim.
ben ezilsemde ezmiyecektim!
sevmese de sevecektim.
vurmak istese, göğsümü pervazsızca açacaktım.
kem söz söylese,
gül uzatacağım demiştim kendime.
**
eğdim başımı.!
iyice ufaldım......
bir uç-uç böcecik olmak geçiverdi içimden.
uçup uçup gözlerinin önünde,
beni görmesini sağlayınca;
elinin üzerine konuverecektim.
şanş getirdiğine inanırya insanlar,
(bende inanırım) severdi belki o anda.
belki...
kimbilir.

22:14
25/11/2015