Üç Türlü Kafa? Şiiri - Cihat Şahin

Her yerde bulunur, üç çeşit kafa
Bunları bilene; denilir arif.
Cahile üçü de, kılınmış hafa
Anlamaz etsen de, güzelce tarif.

Taş kafa denilir birine onun!
Söylenen hakikat, girmez içine.
Uymaz nizama, dinlemez kanun
Ölür gider de, bilmez suçu ne.

Birinin ismine; boş kafa denir!
Koridor adamın beyini sanki.
Kendini dünyada, misilsiz(!) sanır!
Zerrece fikir’i, yoktur inan ki!

İkiyi mezcetsen; etmez bir kafa!
Birisi boş oda, taş duvar biri.
Bunlarla dost olan; bulamaz safa!
Koyarlar mezara, insanı diri.

Satsalar tonunu, alman kuruşa!
Onların mekânı; çöplüktür ancak.
Yanaşman şunlarla, asla barışa!
Göstermen katiyen, bir beyaz sancak!

Bunlardır beşeri, atan helake!
Ne yazık cemiyet; şunlarla dolu.
Göstersen ahmağa, müspet alaka
Şaşırtır salike, müstakim yolu.

Üçüncü kafayı bulursan koma!
Gramı değerli, altından onun.
Yüzüne bakınca, son verir gama!
Hallolur güzelce, dilinde konun.

Bu türlü kafalar; bulunur nadir!
Görmüyor çünkü kahirden takdir.
Az verir bu yüzden, sanırım Kadir?
Takdire layıklar; edilir tekdir(!)

Hoş kafa olmalı, şu başlar dostlar!
Öteki tiplerden, çok çekti millet.
Olsaydı başlarda, çoktandır hoşlar;
Görmezdi bu ümmet; elbette zillet!

Cihat ŞAHİN
29.08.2010-İZMİR