Üç Taş Şiiri - Harun Aslan

birinci taş.
Gölgeler çiziyorum ömür defterime
Uçsuz Bucaksız
Sesler boyuyorum Sesizliğime
Yangınlar yanılgılar
Ve çığlıklar üşüyor suretime
Diri Diri Gömülüyorum yokluğun koynuna
Tarih diyiyorum adımı sorsalar
Gerisini Bilmiyorum
Bir sesim kaldı ezberimde O yangından
Uzaklara çağıran yaralı ve ince
Duy sesimi ANATOLİA
Sesim sesindir yitmekte...

ikinci taş..
Sıyrıldım fazlasından sevabımı
Eksik günahlarımı taşıdım sırtımda
ilk duamı ateşe
Sonrakini güneşe sundum
Daraldı ruhuma kazdığım kuyu
Toprağa çekildi tenimdeki su
Tanrı şahidimdir
Son duam saklı kaldı dilimde
Mürekebi kurumamış tarih
Bilmezmi bunları....

üçüncü taş..
Kapattım ömrümün bütün kapılarını
Duyulmaz artık
Sesimdeki yanlızlık
Bütün denizlerden çektim ağlarımı
Balıklar martıların
Martılar vapurların
Vapurlar dalgaların vicdanına

Soyun renginden çırılçıplak
Ey esmer tenli gece
Attım üç taşımı eteğimden
Kalbim yenik düştü bu şiire..