Üç Şubat Şiiri - Bilal Karaman

Bir fırtına kopar, bir ateş çarpar
Çarpar yüreğime sevgilinin gelincik bakışları

Çarpar da susar rüzgârlar
Susar haziranlar Eylüller susar
Geceler kopartır adamı
Kopartır ömrü

Yangının orta yerine
Gözün döktüğü dokunur
Kurşun gibi geçer ciğerinden
Dokunur taş kesilen hatıralar

Feleğe sitemler etse de şikâyetçiler
Kanı çekilmeyen ruhun bedeninde
Aşk hep vardır
Vardır ihanete hazır bedene
Dokunacak buz kesiği eller

Sen, kendini öpen âşık
Kasılmaktan yorgun düşen
Hayatını sar geriye

Şiir vardı
Söz vardı
Seni bekleyen ben vardım
Zor zamanlara kahır mağduru duvarlara bak
Suyu çekilen nehirlere bak
Hangi bulutu beklerler
Bak…
Daha kaç şehirlik ömrün kaldı
Şubatın üçünde de üşür melekler…Bilal KARAMAN