(Cafe La Gondola İkinci Monolog)
(10 Ocak 1994)
Aylin, Seydi ve Ben,
Anılar arasında unutulmuş üç çiçektik.
Aylin o zamanlarda güzeldi
Ama çelimsizdi biraz, hafif ürkek
Bembeyaz dişleriyle bize gülümserdi.
Biz bir dünyanın üç güneşi gibiydik
Aylin, Seydi ve Ben.
Aylin o zaman saçlarını kestirmemişti daha
Daha aşk ne demek öğrenememişti.
Birgün “gideceğiz” dedi
“İstanbul'a taşınıyoruz”
Ilık bir ilkyaz akşamıydı
Ona verecek hiçbirşeyim yoktu.
Ve Aylin gitti
Ben bu şehre yabancı kaldım.
Kayıt Tarihi : 29.11.2009 23:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Aşk üç kişilik oyunlarda hep biraz karışıktır..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!