Üç sokak Şiiri - Serkan İbiş

Bir yaz akşamıydı,
Her taraf yalnızlık kokuyordu,
Yıldızlar var güçleriyle parlamaya çalışıyorlardı,
Ay ışığı her tarafı aydınlatıyordu…

Sigara içmek için çıkmıştım o üç sokağın birleştiği yere…

Babamdan saklıyordum sigara içtiğimi,
Zulalarım vardı zor günlerimde bana arkadaş olsunlar diye…

Üç sokağın birleştiği yere geldim,
Sigaram için için yanıyordu,
Dumanından özlem tütüyordu,
Küllerinden hasret fışkırıyordu,
Çocukluğum aklıma geliyordu,
Çünkü o üç sokağın birleştiği yerde bir mazi yatıyordu…

Can dostlarım vardı,
Kan kardeşlerim,
Beni hiçbir zaman yalnız bırakmayan,
Küçükken onlarla arkadaşlığımızın hiç bitmemesi için,
Ellerimizi kanatırdık,
Kanımız birbirine karışsın,
Bu arkadaşlığımız sonsuza kadar devam etsin diye…

Hayallerimiz vardı,
Belli, belirsiz,
Ne olacağımıza karar veremiyorduk bir türlü,
Ama sonradan anladık ki sadece karar vermek yetmiyormuş…

O üç sokağın birleştiği yerde duruyordum,
Bizim mahallenin 1950 lerden kalma emektar kamyonuna bakarken,
Ha geldiler,
Ha gelecekler diyordum,
Lakin her zaman ki gibi hayaller kuruyordum…

Çünkü onlar gelmeyecekti,
Mehmet ile Bilal gelmeyecekti,
Bilal van da vatani görevini yapıyordu,
Mehmet ise İstanbul un ücra bir semtinde bulunan,
Tekstil dükkanın da çalışıyordu…
Bende onlar gibi hayatın akışına kapılmıştım farkında olmadan…

Her gece sabahlara kadar oturur,
Sigara üstüne sigara yakar,
Ve her zaman da bir daha hatırlamamak için,
Maziye bir sünger çekerdim,
Ama yine olmazdı…

Şimdi Mehmet burada olsaydı,
Dertlerimi dinleseydi,
Sonrada bana,
Boş ver buda geçer,
Deseydi,
Ne olurdu sanki,
Bilal,
Gel ne yapmak istiyorsan yapalım,
Vurde vuralım,
Kırde kıralım,
Deseydi,
Ne güzel olurdu…

Hayır,
Bunların hiçbiride olmayacaktı,
Bunu biliyordum,
İşte sırf bunun için hayal kuruyordum…

Ve sigaram bitmişti,
Hasret ve özlem,
Uzak düşmüşlerdi benden,
O yalnız gecede,
Sadece sigaramla birlikte kalmıştım,
Ancak o bana arkadaş olabilmişti,
Ancak o dertlerimi dinleyebilmişti…