Üç Şey Şiiri - Yağız Mil

Aç pencerenden göğü kokla
Nede ölüm kokuyor sokak
Eğil toprağa öp alnından
Yaşam tadında toprak

Yitirmişse insan kendini
Ve çaresizse gönül bahçesinde
Kurutmuşsa bütün güllerini
Yeniden açar bir başka bahar

Yitirmişse insan sağ elini
Dönüp bakar bir soluna
İnsan tatmadan yokluğu
Bilir miydi kıymetini

Adam gece koyar başını yastığa
Hıçkıra hıçkıra ağlar usulca
Kaldırır başını vurur duvara
Yine kalkar gecenin sabahında

Kadın susar, kadınlar susar
Susar susar ağlar
Ağladıkça daha çok susar
Acıya susar sevince susar aşka susar

Kadın susarsa sokak susar
Lamba söner sarhoş susar
Kedi kaçar köpek susar
Ve adam yine kalkar

Doğarken kaybedecek üç şeyi var insanın
Yaşam boyunca koruyacağı üç şey
Sonuna kadar savaşması gereken
Yalnızca üç şey

Doğar insan bir anadan
Gelmedir atadan
Varmalı ailenin tadına
Geri almadan yaradan

Berduş olur gezersin
Kimseye minnet eylemezsin
Kaybettin mi masumiyetini bir kere
Atan gelse dinlemezsin

Tohum atarsın buğday olur
Eve döner katık olur
Nefesi veren yaradan
Candan büyük değer mi olur?