(Birinci gece çıplak bir oda bir köşede eski bir karyola.
Ortada bir masa. Etrafında dört sandalye ve her sandalyede
oturan bir şair. Önlerinde ağzına kadar silme dolu kadehler.
Bir anda şerefe diye kalktı kadehler ellerde yukarıya.
Önce kim başlayacak diye düşünürken, yerinden kıpırdandı,
yaşlı adam)
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta