Üç sahne Şiiri - Vahide Kalkan

ÜÇ SAHNE
Karanlıkta saklanmak korkularını dindirmektir.
Karanlıklar hep kaybolsun şiir dolsun geceler.
Şiir yazsın bu eller şiir okusun bu dudaklar.
Böyle yaparsa insan kara günlerden mavi hayallere yükselir sanki
Sonra kendini baş rollü yine kendi olan bir filmde buluverir.
Senarist” hiç kimseye güvenme beyaz bir gülün bile siyah gölgesi vardır.”
Diye start veriyor filme.
İkinci sahne şöyle devam ediyor “yolunu bulmaktan umudunu kesme. Çünkü umuttur insana yolu gösteren.
Bu ne tezatlık?
İki sahne arasında iki farklı fikir.
Umut ve güvensizlik aynı filmde.
Film devam ederken bende üçüncü sahneyi merakla bekliyorum.
Acaba hayatıma hangi sahne dahil olacak.
İşte her şeyi örten gece insana kalbini açıyordu bu demlerde.
Derken üçüncü sahnede sıra.
Sesin volümünü arttırarak şöyle diyordu senarist.
Yılların bana öğrettiği şeylerden biri de bu oldu.
Mutluğu yakalamışsan sorgulama!
Mutlu olmak için insanlara eşyalara bağlanma!
İlla bir şeye bağlanacaksan hayallere bağlan dualara tutun.
Çünkü yaradan gerçekleştirmeyecek duanın hayalini kurdurmaz.