Üç Perdelik Oyun Şiiri - Safiye Samyeli

//İki kapılı bir han da//
İki sâla arasına sıkıştırılmış,
Üç perdelik bir oyunsun sen hayat.

İstem dışı olsakta
Düşmüşüz birkere ana rahmine,
Doğacağız başka çaresi yok.
Daha gözümüz açılmadan
Yanık bir nida ile konur ilk sâla kulagımıza,
Açılır gözümüzde ki perde.
Yapışırız anamızın memesine,
Sömürdükce sömürürüz.
Yaşamın farkına varmadan,
Azımızdan süt kokusu gitmeden
Yel gibi gelir geçer çocukluk.
Haber bile vermeden kapanıverir ilk perden.

Artık hazır olmalı her canlı
Senin bitip tükenmeyen kahrını çekmeye.
Çalışır çabalar,
Tırnalarımızla tutunuruz senin etek uçlarına.
Kah frtına olur esersin deli deli,
Kah alır yerlere savurursun bizi.
Sevip,sevilebilecegimiz ruh ikizimizi ararız,
Bıkmadan usanmadan yıllarca.
Denğimizi verirsen dünya Cenneten bir köşe,
Zalimi sevdirirsen,
Cehennemden bir köşe olur seven yüreklere.
Acılarla olğunlaştırırsın
Sel gibi gelir geçer yıllar,
Bitmeyen hüzünlerle kapanır ikinci perden.

Bir yorgunluk bir dinginlik çöker üzerimize.
Sonu gelmeyen hırslar tükenmiş,
Körelmiştir artık duygular.
Ne güzellik,
Ne de ihtiraz.
Dimaklarda buruk bir tat,
Yüreklerde ki eski aşkların tortusudur,
Elimize verdiğin tek sermaye.
Sararmış resimler,bir şerit halinde,
Gelir geçer gözlerimizin önünden.
Yalnızlığın buhranı çöker yüreklerimize..
Tükenmiştir ömür denen miladımız.
Bugulanan gözlerde kapanır,üçüncü ve son perden.

Yanık bir nida da dem alır müezzinin sesi.
Ve son sâla okunur kulaklara.
Roller oynanmış,sahne kapanmıştır,
Ne kadar ahh etsekte,bir daha açılmaz o perden...