Üç Onluk Bir Çeyrek Şiiri - Halil Aslan

işte gitti bak kocaman üc onluk
farkına bile varamadan...

ilki zaten ne oldugunu
kim oldugunu bilemeden geciverdi.
durlarla, yapmalarla ve yasaklarla,
elindekilerle yetinerek
fazlasını istemesini bile bilmeyerek
canta dolusu kitap defterin nakliyesiyle..
istiklal marsını en cok cuma gunu sever
pazartesiden nefret ederdik
en sık duydugumuz okuda adam ol iken
mecburiyetten giderdik okula halbuki
oysa sokakta top oynamak on kat daha acil
bir o kadarda keyifliydi.
plastik topun bir gün saglamı
on günde patlagıyla oynardık
vurulan kusları pantolana asar
karavanacılara hava basardık.

farkına bile varmadan gitmişti ilk onluk
hatta yzacak birğey bile bırakamadan.
ikincisini adımlarken sadece boyumuz degil
bilincimizde, beklentimizde büyümüstü hayattan
hos bir cogu sadece beklenti olarak
dagarcıgımızın tozlu raflarına mahkumduya..
ayna duvarda asılı bir aksesuar degil,
sabahları okul oncesi mecburi duraktı hercai..
okul itici gelmiyordu onceki kadar
okuyup adam olma deyimi
ebeveyn agızlardan korpe beyinlere yazılmıs
rahat yasam ile tarlada ter dokme arasındaki sırat koprüsüydü
sonrası su gibi gecti birbirinin tekrarı gibi sanki
yatılı donemi basladı
anaya babaya ozlemin sılaya hasretin
ilk tohumlarıydı bircok ilk gibi
ilk sigara, ilk icki ve ilk sevmeler
hepsini birlikte ogrendi korpe beyinler
üst devreden yenen tokadın acısı,
alt devreye atılanın hevesi cok cabuk gecti
zamanın hızını farkedemeden bitiverdi lise yılları.
artık alın terinin, calısmanın ve hayatla mücadelenin
ogrenilme zamanıydı.
fakat zaman hızlıydı ikinci onlukta gitmisti.
cocukluk yerini genclige delikanlılıga vermisti.
iste ben buyum yada bu olacagım savaşıydı aslında baslayan
hayat maglubiyetin bini bir para
galibiyeti mumla araki bulasın
türlü dertler sıraya girmişçesine peşin sıra
insanoglu herseye dayanırmış meger neler gecmediki
mutlulukların en alasıda, sevdaların en koyusuda,
kavgaların en kanlısıda yasandı ucuncu onlukta...
an oldu kahkahalarla güldük,
zaman oldu ar bokuna gozyasımızı icimize doktük.
kahpeliklerin en büyükleri, dostlukların en güzeleri
rengarenk bir cicek bahcesi misali.
kimileri bizi unuttu kiminide biz unuttuk
kiminin dügününde halay cektik,
kiminin tabutuna omuz verdik.
şimdi donupte bakınca geçmise
elde var koca bir sıfır. ve,
kaybolup giden, bosa harcanan uc onluk
geriye kalan mı?
belki üc onluk daha, kimbilir belkide hiç bii çeyrek...