Üç Nolu Çam Ağacı II Şiiri - İzzet Kocadağ

Üç nolu çam ağacı haydi ara beni bul,
Bak yine cıvıl cıvıl, eskisi gibi okul.

Hani nerde o şair? Yaslanan yok beline,
Görüyorum kalmışsın, artık kendi haline.

Kimseye dökmemiştim, sırrımı senin kadar,
İçimi sen bilirdin, gizlediğim neler var?

Bir sen dinlerdin beni, sessizce usul usul,
Ne kadar dertleşsek de, duymazdı bizi okul.

Hani o da geçerdi kimi gün önümüzden,
Hiç farkında olmadan, içime düşen közden.

Yanan bendim yalnızca, için için dumansız,
Bir kerecik yüzüme, gülmemişti imansız.

Bir gün her şey bitecek diyordum sana hani,
O gün de geldi geçti, doğru bilmişim yani.

O ayrılık rüzgârı esti bir zaman sonra,
Alıp hayallerimi, götürdü yanı sıra.

Ne kavak yeli kaldı, ne de zerre bir ümit,
Sonrası malum işte, çok geç olmuştu vakit.

Geride kalakaldım, hayaliyle baş başa,
Bitti bahar mevsimi, kapıldım kara kışa.

Benden başka bir dostun, olmamış anlaşılan,
Gök kubbede hoş seda, bizden geriye kalan.

Dönüş yok o günlere, kal artık sağlıcakla,
Bir gün yine uğrarım, sen yine beni bekle.

Mayıs 1988 - Ödemiş