Üç Nokta Şiiri - Vedat Koparan

Uzak durdum söylencesiz sözlerden, bekledim gün doğumu sancısı sözlerini
Gözlerinde sevgi sıcağı gün parıltısı, ellerinde geceden yıldız şöleni
Saçlarında bir yoksun rüzgâr, sensizlikte tarumar eder beni
Gözlerin bahar sevinçli, rengi doğanın güzelliği, baktıkça büyütür hem seni hem ümitleri
Avuçlarımda bir tutam güneştopu, ışıltılı saçların rengini almış sarı sıcağından
Perçemin perde olur gecelerime, kokusu menekşe, dağlalesi, çektikçe çeker derinliğine
Sabırsız bir sancılı bekleyiştir üç noktan, söylenecek sözlerinde

Kaybolurum geceyi müjdeleyen
Karanlığa anlam ve aydınlık katan
İki nokta bir çekimli harelerinde
Tenin pürüzsüz bir deniz, yüzerim ak köpüklerinde

Sen bir şiir perisi, tuvale yansıyan resmindir
Sevgimiz her gören kendini görür söylenir
Her imge her hecede resmederim
Yokluğun baldıran, şerbet diye seni içerim

Gitmek isterken uykunun ağırlığında, düşkerken gözlerim gecenin sen çekiciliğinde
Kapanır göz kapaklarım iki kol bir sürgü demir güzelliğine, kapanırım vurgun zaman gidilmeze
Yıkılır üzerime bir manastır incili han, duvarların Çin seddi, hanoğlu han olurum gecenin ağrılı ağrısıyla fethinde

Alev gözlerin yakar geceler gibi, yanar dağ yangını yürek gibi
Uzanırım tutuşan dizeler gibi, yıldızlar yol olur düşler gibi
Kayboldum üç noktanda...

-Sen Yanmaz,Ben Sende Yanan, Sen Yanmazda Ama Yakan-

Bitmedi…

Vedat Koparan 21.12.2005